Πιστεύαμε μέχρι χθες πως όλοι οι διαιτητές έχουν το δικαίωμα του λάθους ως άνθρωποι. Είδαμε τελευταία μαζεμένες κακές διαιτησίες που στην αρχή μας ξένισαν αλλά στη συνέχεια μας πονήρεψαν. Σήμερα πλέον είμαστε σίγουροι πως οι διαιτησίες αυτές δεν έχουν να κάνουν με την προσπάθεια του συνδέσμου διαιτητών για την ποιοτική άνοδο της διαιτησίας, ούτε σε γενικές γραμμές με τις καλές δημόσιες σχέσεις που έχουν με παράγοντες. Οι κακές αυτές διαιτησίες έχουν να κάνουν με την αντίληψη που επικρατεί στους διαιτητές πως είναι το Α και το Ω του αθλήματος , έχουν να κάνουν με την ασχετοσύνη ορισμένων εξ αυτών με το άθλημα, μιας και βρέθηκαν διαιτητές λογω συγκύριων χωρις να το γνωρίζουν καν και έχουν να κάνουν με την εμπάθεια τους και την συμπάθεια τους – προσωπική- στις ομάδες που έχουν αν διαιτητεύσουν. Ως εκ τούτου σε καμία διαμαρτυρία δεν θα ιδρώσει το αφτί τους, αλλά εκείνο που μας εξαγριώνει είναι η απάθεια της κεντρικής εξουσίας –βλέπε ΕΚΑΣΘ, επιτροπή ορισμού διαιτητών και προεδρείου του συνδέσμου τους - . Ίσως για όλους αυτούς όλα να είναι ρόδινα. Αλλά δεν είναι.
Θα προτείναμε να γίνει μια σύσκεψη στην ΕΚΑΣΘ γι αυτό το ζήτημα, με συμμέτοχη όλων των εμπλεκόμενων μερών. Να υπάρξουν προτάσεις. Αλλά και απαντήσεις. Θα περιμένουμε, όπως κάνουμε πάντα. Κάποια στιγμή θα φτάσει και αυτή η ωρα.
Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους γνήσιους διαιτητές που καλούνται να παίξουν το ρόλο τους χωρίς να έχουν στο μυαλό τους τις όποιες χρηματικές απολαβές, χωρίς να έχουν στο μυαλό τους την προσωπική τους άνοδο σε κατηγορίες και χωρίς να έχουν στο μυαλό τους την αδικία για οποιοιδήποτε λόγο μιας εκ των δυο ομάδων που διαιτητεύουν.
Με ονόματα διαιτητών δεν ασχολούμαστε, τόσα χρόνια έχουμε δει τεράστιους διαιτητές στη Θεσσαλονίκη και διαιτητές φαντάσματα. Τους πρώτους ακόμη τους μνημονεύουν όλοι οι σύλλογοι. Οι δεύτεροι πέρασαν απαρατήρητοι.
Το Δ.Σ. του ΣΑΠΚ Νεάπολης
.jpg)
