Ο Χριστός δεν έμεινε κρεμασμένος πάνω στο σταυρό. Όταν εξέπνευσε, Τον κατέβασαν και Tον τοποθέτησαν σ' ένα τάφο. Ένας μεγάλος λίθος κυλίστηκε πάνω στο άνοιγμα του μνημείου. Στρατιώτες τοποθετήθηκαν εκεί για να Τον φυλάνε. Όλη την ημέρα του Σαββάτου οι οπαδοί
Του έμειναν σκυθρωποί και λυπημένοι στο ανώγειο. Μόνο δύο αποφάσισαν να πάνε στους Εμμαούς. Όλους τους διακατείχε ο φόβος. Νωρίς, το πρώτο εκείνο Πασχαλινό πρωί , η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου και η Σαλώμη ξεκίνησαν για τον τάφο με σκοπό να αλείψουν με μύρα το νεκρό Του σώμα.
Όταν έφτασαν εκεί, ξαφνιάστηκαν, γιατί διαπίστωσαν ότι ο τάφος ήταν αδειανός. 'Ενας άγγελος καθισμένος πάνω στο λίθο του μνημείου τις ρώτησε: «Γιατί αναζητάτε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς;» και στη συνέχεια τους έδωσε τη χαρμόσυνη αγγελία: «Δεν είναι εδώ, αλλ' αναστήθηκε».
Από το μεγάλο αυτό γεγονός της ανάστασης εξαρτάται ολόκληρο το σχέδιο του Θεού για τη λύτρωση του ανθρώπου. Χωρίς την ανάσταση δεν ήταν δυνατό να υπάρξει σωτηρία. Ο Χριστός επανειλημμένα προείπε την ανάστασή Του. Απευθυνόμενος κάποτε στους ακροατές Του διεκήρυξε: «Ως ο Ιωνάς ήτο εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτω θέλει είσθαι ο Υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας» (Ματθ. ιβ' 40). Καθώς το προείπε, έτσι και έγινε.
Υπάρχουν ορισμένοι αποδειχτικοί νόμοι που εφαρμόζονται για την αναγνώριση κάθε ιστορικού γεγονότος. Πρέπει να υπάρχει επίσημη πιστοποίηση για το υπό εξέταση γεγονός που να παρέχεται από αξιόπιστους σύγχρονους μάρτυρες.
΄Οσον αφορά την ανάσταση του Χριστού, υπάρχουν περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία για το ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς παρά για το ότι υπήρξε ποτέ ο Ιούλιος Καίσαρας ή ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία τριάντα τριών χρόνων. Είναι παράδοξο ότι οι μερικοί ιστορικοί παραδέχονται πάρα πολλά γεγονότα για τα οποία μόνο ελλιπείς αποδείξεις μπορούν να παρουσιάσουν , ενώ μπροστά στις συντριπτικές αποδείξεις για την ανάσταση του Ιησού Χριστού, εκδηλώνουν σκεπτικισμό και αμφιβολίες. Η δυσκολία με τους ανθρώπους αυτούς βρίσκεται στο ότι δε θέλουν να πιστέψουν. Η πνευματική τους όραση είναι τόσο τυφλωμένη και αυτοί είναι τόσο προκατειλημμένοι ώστε αδυνατούν να παραδεχτούν το ένδοξο γεγονός της ανάστασης του Χριστού με βάση τη μαρτυρία μόνο της Αγίας Γραφής.
Η ανάσταση σημαίνει πρώτον ότι ο Χριστός ήταν αληθινός Θεός. 'Ηταν αυτό που ισχυριζόταν ότι είναι. Ο Χριστός ήταν Θεός που φανερώθηκε με σάρκα.
Δεύτερο, σημαίνει ότι ο Θεός αποδέχθηκε το εξιλαστήριο έργο Του πάνω στο σταυρό, το οποίο ήταν αναγκαίο για τη σωτηρία μας. « Οστις παρεδόθη δια τας αμαρτίας ημών, και ανέστη δια την δικαίωσιν ημών» (Ρωμ. δ' 25).
Τρίτο, διαβεβαιώνει την ανθρωπότητα για μια δίκαιη κρίση.
Τέταρτο, εγγυάται ότι και τα σώματα μας θα αναστηθούν, όταν έρθει το τέλος. «Αλλά τώρα ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών έγεινεν απαρχή των κεκοιμημένων» (Α' Κορ. ιε' 20). Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι εάν είμαστε αληθινοί Χριστιανοί, είναι ενδεχόμενο τα σώματα μας να πεθάνουν και να θαφτούν, αλλά μια μέρα θα αναστηθούν.
Πέμπτο, η ανάσταση σημαίνει ότι καταργήθηκε ο θάνατος. Η δύναμη του θανάτου συντρίφτηκε και ο φόβος του θανάτου έφυγε. Ο Χριστός διακηρύττει: «Είμαι ο ζων, και έγεινα νεκρός και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων αμήν και έχω τα κλειδιά του άδου και του θανάτου» (Αποκ. α' 18). Αυτός υποσχέθηκε: « Εγώ ζω, και σεις θέλετε ζή» (Ιωάν. ιδ' 19).Τώρα μπορούμε να λέμε μαζί με τον Ψαλμωδό: «Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω, δεν θέλω φοβηθεί κακόν διότι
Συ είσαι μετ' εμού η ράβδος σου και βακτηρία σου, αύται με παρηγορούσιν» (Ψαλμ. κγ' 4).
Ο Παύλος περίμενε το θάνατο με μεγάλη χαρά, και ήταν αποτέλεσμα τούτο της ανάστασης του Χριστού. Έλεγε: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός, και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιπ. α' 21). Χωρίς την ανάσταση του Χριστού δε θα υπήρχε ελπίδα για το μέλλον. Η Αγία Γραφή υπόσχεται ότι θα έρθει μέρα στην οποία θα δούμε πρόσωπο με πρόσωπο τον αναστημένο Χριστό και θα αποκτήσουμε σώματα όμοια με το σώμα της δόξας Του.
.jpg)
